Ik heb me door m’n eerste yogalessen geworsteld

yoga

Een tijdje terug schreef ik nog over hoe ik me – een beetje tegen beter weten in – had ingeschreven voor een yogaworkshop in Haarlem. Allemaal leuk en aardig, ik vond het natuurlijk niet bijzonder fijn, ontspannen of leuk. Dat was te verwachten, want: 1. ik bakte er werkelijk niks van 2. ik maakte me veel te druk en 3. kan m’n hoofd niet echt leegmaken. Het lukte allemaal voor geen meter, waardoor ik redelijk gefrustreerd raakte en soms zelfs vergat te ademen. En laat ademenen in een bepaald ritme nou net zijn waar yoga (deels om draait). Ook met het leegmaken van mijn hoofd heb ik nogal moeite. Tot nu toe word ik meer zenuwachtig van yoga omdat ik zo’n stijve hark ben en ‘het’ nog niet voel, dan dat ik het relax vind. Al dat overdreven gehijg en die oncomfortabele poses is (tot nu toe) ook niet echt mijn ding. Wel viel het me bij de docente waarbij ik tot nu toe 2 keer een les heb gevolgd reuze mee qua zweverigheid. Gelukkig! Ze zei ook nog iets heel reëels waar ik de afgelopen dagen veel over heb nagedacht:

“Yoga moet niet nog een extra ding op je to-dolijstje worden”

Dat is nu namelijk precies war het momenteel wél is voor mij. Ik heb daarom ook besloten om het een maand te proberen en verschillende soorten yoga te volgen om te zien of er een variant is die bij mij past. Een leeg hoofd en een soepel lichaam lijken me heerlijk, maar niet als het iedere keer een overpriced ‘moetje’ is. Ik zie het alweer helemaal voor me. Als ik m’n tenen moet vastpakken kom ik maar tot m’n scheenbenen en van zowel zonnegroet A als B maak ik een enorm zooitje omdat ik gewoon net zo’n soepel lichaam heb als een 80-jarige. En breek me de bek niet open over die doorschijnende leggings van mede-yogagenoten waardoor ik meer zie dan me lief is en het feit dat ik niet eens 4 seconden kan inademen. I just can’t. Nee, zoals je hoort heb ik m’n hart nog niet verloren aan yoga. Misschien kan ik beter iets gaan rammen ofzo. Proeflesje kickboksen? Nu moet ik zeggen dat ik de Relax Flow-lessen wel okay(ish) vond. Dat is meer rekken en strekken voor gevorderden op een spiritueel muziekje.

Mijn vader is sinds een paar maanden ook aan de yoga. De meest on-spirituele man op deze aardbol (dacht ik altijd) vind yoga zowaar prettig. Nu lijk ik heel veel op m’n vader qua praktische instelling en down to earth benadering van dingen (en qua lichamelijke klachten), maar of ik ook deze liefde voor yoga ga ontwikkelen, dat moeten we nog maar eens zien…

Namasté!

Ps. ik hoor dolgraag verhalen van mensen die ook zo begonnen zijn, maar nu niet meer zonder kunnen.

One thought on “Ik heb me door m’n eerste yogalessen geworsteld

Comments are closed.