Ik ging op wandelvakantie in Oostenrijk (KAT-walk): ben ik nu bejaard?

Ik heb er één van de leukste vakanties óóit opzitten. Dat zegt wat, want ik ga regelmatig op vakantie en mag ook voor mijn blog zo nu en dan zelfs op persreis. De korte maar fijne vakantie in Oostenrijk waar ik – als ik dit schrijf – net van terugben was een wandelvakantie.

Wandelvakantie in Oostenrijk: ben je wel helemaal lekker?

Ja, als je me dit een aantal jaar geleden verteld zou hebben, dan was de kans groot dat ik je uit zou lachen. Ik? Wandelen? Naja, hiken eigenlijk. Nee joh! Niks voor mij.

Toch deed ik het dit jaar en ik heb het helemaal zelf verzonnen. Uiteindelijk was het 95 kilometer hiken in 5 dagen. Dwars door de Kitzbüheler Alpen. In één woord: fantastisch! Echt. Dit zouden meer jonge mensen moeten gaan doen. Hoewel mijn 27-jarige vriend me met mijn 29 jaar (nog 6 maanden tot de 30, help) hoogbejaard vindt, vind ik een sportieve wandelvakantie zoals wij gedaan hebben echt een topidee voor jonge mensen – zoals ik – die constant druk, druk, druk zijn.

Waarom wilde ik op wandelvakantie?

Ik ben dol op Oostenrijk in de winter. Het liefst reis ik meerdere keren per jaar in de winter naar de Oostenrijkse bergen af om daar op de latten te springen. Mijn liefde voor wintersport en besneeuwde bergen is groot.

Vorig jaar trouwde één van mijn vriendinnen met haar man in Oostenrijk. In de zomer. We brachten een bliksembezoek van een paar dagen aan het Pitztal en toen ging ik denken. Oostenrijk is toch ook in de zomer wel heel fijn. Vroeger. Echt vroeger. Toen ik nog klein was en met mijn ouders door de Oostenrijkse bergen klauterde, heb ik er weleens over gemopperd. Nu wilde ik niets liever dan die bergen in. In de zomer. Mijn geluk kon dan ook niet op toen ik dit jaar de kans kreeg om een luxe versie van een ‘huttentocht’ te doen (o.a. voor mijn blog): de KAT-walk. Lees mijn blog waarin ik wat meer vertel over de langeafstandswandeling door de Kitzbüheler Alpen hier.

KAT-walk in het kort

Het principe: wij deden de KAT-walk compact. 5 dagen hiken. Iedere avond slaap je in een ander hotel in een andere plaats (Hopfgarten → Brixen im Thale → Kirchberg → Kitzbühel → St. Johann in Tirol → St. Ulrich am Pillersee). Je bagage wordt voor je van hotel naar hotel gebracht. Je hebt de keuze uit een aantal hotels en kunt zelfs kiezen voor halfpension zodat je ’s avonds met vermoeide benen kunt neerploffen in het hotelrestaurant. Aan jou de keuze of je de volledige route wilt lopen (wat wij hebben gedaan) of dat je zo nu en dan een stukje afsnijdt of de lift neemt. Kies lekker waar jij zin in hebt.

Waarom was het zo fantastisch en werd ik er zo gelukkig van?

Mijn agenda is iedere week achterlijk vol. Hij stroomt over. Ik hunker naar tijd voor mezelf en een rustmoment. Het is niet gezond en dat weet ik ook. Ik moet keuzes maken, maar ik durf niet. En wacht een beetje af of mijn vriend en ik er ooit uitkomen wáár we samen gaan wonen. Dat is weer een heel ander verhaal.

Ik werk nu nog parttime in loondienst, maar freelance er zo ongeveer fulltime naast. Oh, en dan heb ik nog een blog. En een vriendje aan de andere kant van het land die ik ook graag wil zien en tijd voor vrij wil maken. En vriendinnen die ik veel te weinig zie. O ja. En een krakkemikkig lichaam waardoor ik een persoonlijk programma in de sportschool volg om de pijn (schouders, nek, hoofd: ik heb er vaker over verteld) binnen de perken te houden. Samenvatting: ik heb het goed voor elkaar, maar eigenlijk toch ook weer niet. Ik moest er echt even tussenuit. Rust in mijn hoofd. Helemaal niets. Zo’n langeafstandswandeling (95 km hebben we in totaal afgelegd) leek me wel wat.

Detoxen of afkicken?

En? Was het ook wat? Ik verklapte natuurlijk eerder al dat het geweldig was. Ik heb in lange tijd niet zo’n rust in m’n lijf en m’n hoofd gehad. Ik had een aantal opdrachtgevers op de hoogte gesteld dat ik een weekje niet bereikbaar zou zijn. Een aantal kleine (leuke) opdrachtjes heb ik in Oostenrijk nog aan gewerkt.  Ik kon werk, enorme to-dolijsten en constant iets ‘moeten’ even loslaten. Ik sleurde mijn vriend mee naar Oostenrijk en heb zo’n fijne vakantie gehad. Ik was gewoon echt even weg. Het was niet een ‘je hoeft helemaal niets, behalve aan het zwembad te liggen’-vakantie. Misschien ook fijn, maar dat is niet echt iets waar we blij van worden. Lopen. Dat gingen we doen. Nou en of we hebben gelopen. Zo nu en dan vond ik het best heftig (hoewel ik van tevoren wel aan m’n conditie had gewerkt) om 3 á 4 uur lang naar boven te hiken. Bergop. Steil. Maar het was het altijd waard. De bergen waren prachtig. We hadden lekker veel tijd voor elkaar. Het was echt een online detox (de occasional Instagram-foto en kleine freelance-opdracht niet meegeteld). Afkicken van altijd en overal bereikbaar zijn. Het was fijn. En te kort.

Wandelvakantie alleen voor bejaarden?

Hoewel we inderdaad vrij veel mensen van tussen de 50 en 65 zijn tegengekomen – nee ik weet dat je dan niet bejaard bent – die hetzelfde ondernamen (respect! want je had best een aardige conditie nodig als je de volledige route wilde lopen), raad ik vooral jongere mensen – zoals ik – aan om dit eens een weekje te proberen. Wat een luxe! Wat fijn voor je lichaam en je hoofd. Geluk snuiven in de Oostenrijkse bergen. Het werkt.

Van die lompe wandelschoenen, moet dat nou?

Ik had het trouwens niet kunnen doen zonder m’n fantastische wandelschoenen van Hi-Tec. In het dagelijkse leven aan blaren geen gebrek: ook al hoef ik alleen maar van mijn huis naar de bus en de bus naar kantoor te wandelen. M’n Hi-Tec wandelschoenen hebben me 95 kilometer door de bergen meegenomen op wolkjes. Geen pijnlijk plekje te bekennen. Zó fijn! Voordat ik vertrok geloofde ik niet zo in van die lompe, stevige wandelschoenen, maar ik ben helemaal om. Staat er een wandeling op het programma? Dan gaan ze mee!

Ps. Ik heb mega veel foto’s gemaakt van de prachtige natuur en de adembenemende uitzichten. Die volgen later in een aparte fotoblog.

3 thoughts on “Ik ging op wandelvakantie in Oostenrijk (KAT-walk): ben ik nu bejaard?

  1. Het lijkt me ook zo leuk! Ik zou het denk ik alleen zelf nooit doen, ik denk ook dat geen van mijn vrienden/familie/vriendje het zou willen doen..

    xo

  2. Klinkt helemaal zen 😉 fijn dat je zo genoten hebt. Ik ben met mijn 45 bijna bejaard dus ik ga het op mijn bucketlijst zetten hahaha

  3. Wandelen, heerlijk! Helaas denkt mijn man inderdaad dat dit iets is voor bejaarden en wandel ik meestal alleen. Maar de wandelvakantie die ik op mijn 18e met twee vriendinnen ondernam (met heel weinig bagage, zonder geld en zonder tent) is nog altijd een van de beste vakanties die ik ooit heb gevierd!

Comments are closed.