De hysterische huizenmarkt houdt me bezig

Zoals je misschien wel weet, heb ik onlangs een huis gekocht. Je mag best wel weten dat dit huis 6 jaar geleden gebouwd werd voor ongeveer €135.000 – €150.000 (afhankelijk van de afwerking, badkamer en keuken, etc) en dat ik er afgelopen mei een whooping €220.000 voor neertelde. Ik zit hier heerlijk, maar die hysterische huizenmarkt houdt me wel bezig.

Was het ’t ideale moment om te kopen?

Zeker niet! Ten eerste natuurlijk omdat de huizenprijzen torenhoog zijn. Maar ook omdat mijn vriend nog niet in ‘ons’ huis kan komen wonen omdat hij middenin de bouw van zijn eigen bedrijfspand zit waar hij bovenop moet zitten. En misschien stiekem omdat hij er eerst een beetje aan moet wennen ;). Maar dat weerhield mij er niet van dit huis te kopen, want beter ging het niet worden dacht ik. Na een aantal huizen bezichtigd te hebben en eeuwig Funda in de gaten gehouden te hebben, was dit ‘as good as it gets‘. Het werd gewoon tijd na 6 jaar op 1,5 uur rijden van elkaar gewoond te hebben, en dit was hét.

Bieden wat je het waard vindt

Je lacht je waarschijnlijk ook een bult als ik je vertel dat we in eerste instantie een bod hebben gedaan onder de vraagprijs. SAY WHAT? Yup. Echt. Er zijn maar weinig mensen die snappen hoe het er in het hoofd van mijn vriend aan toegaat, maar hij krijgt bijzonder veel voor elkaar op zijn eigen manier. En dus boden we voor dit huis wat we ervoor over hadden en wat een realistische prijs was. Totáál tegen mijn gevoel in, want ik zat er al met mijn hele hart in. Vriend: ‘Dat de hele wereld teveel betaalt voor hun huis betekent toch niet dat wij dat ook moeten doen? Het interesseert me niet wat anderen doen’. En zo geschiedde. Als het Amsterdam of Haarlem zou zijn geweest, zouden we never nooit kans hebben gemaakt op dit huis, maar met een aankoopbedrag van uiteindelijk €1.000 boven de vraagprijs denk ik dan we in onze handjes mogen knijpen.

Verkocht voor €75.000(!) meer dan de vraagprijs

Laten we even een zijtakje nemen. Mijn moeder woont nog gewoon lekker in Haarlem. Aan de ene kant mis ik Haarlem best een beetje, maar aan de andere kant weet ik prima dat we voor €220.000 in Haarlem echt geen semi-nieuwbouw hadden kunnen krijgen vlakbij het centrum. Mams woont in een bovenhuis. Ze is inmiddels 60 en hartstikke fief, maar wil kleiner wonen nu haar 2 kids al een tijdje het huis uit zijn. En met oog op de toekomst ook graag gelijkvloers. Hoewel trapliften natuurlijk een prima optie zijn als je in een bovenhuis woont… En er is tegenwoordig gelukkig meer mogelijk dank je denkt om thuis te blijven wonen. Maar mams wil gewoon zonder poespas lekker thuis blijven wonen. En bij voorkeur nooit meer hoeven verhuizen.

Vorig jaar twijfelde ze nog of ze haar huis wilde verkopen, maar besloot  lekker te blijven zitten waar ze zit. Maar nu de minder mooie huizen in haar straat (bijvoorbeeld van die huizen die nog een gaskachel hebben) voor €75.000(!) meer dan de vraagprijs worden verkocht, kijkt ze toch wel naar de mogelijkheden om het liefst binnen haar eigen buurt nog naar een benedenhuis te verhuizen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zo worden huurhuizen opgekocht door projectontwikkelaars die ze opknappen en met flinke winst verkopen en kun je bijna geen huis zo fijn als dat haar terugkopen voor hetzelfde geld. Blijven zitten waar je zit dan maar?

Lekker cashen als je nu je huis verkoopt – of toch niet?

Ik zei namelijk laatst tegen mijn vriend; wauw, als je nu een huis verkoopt, dan zit je goed zeg! Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. In bijna geen enkele situatie. Stel, je hebt een huis dat je voor een flink bedrag verkoopt; je bent alleen beter uit als je bijvoorbeeld verder uit het centrum en kleiner wilt gaan wonen. ‘Maar als je samen gaat wonen kan je toch wel dik cashen’ zei ik nonchalant terwijl we over de Veluwe fietsen. ‘Nope’, zei mijn vriend. Meestal wil je wat meer ruimte voor saampjes en heb je andere eisen. En zo ben je bijna in geen enkele situatie dikke miljonair als je nu een huis verkoopt 😉 want meestal moet je er nou eenmaal ook een huis voor terug kopen. En dat is dikke ellende momenteel.

Ik vind huiseigenaar zijn dus best nog een beetje spannend. Vooral in deze hysterische huizenmarkt. Want wanneer barst die bubbel? En is m’n huis straks niets meer waard? Je zou bijna denken dat het niet meer lang kan duren met die achterlijke huizenprijzen. Om mij heen wordt volop gebouwd. De locatie waar m’n huis staat is booming business. Aan de ene kant leuk, want dat betekent dat ik een goede investering heb gedaan, toch? Aan de andere kant; er wordt alleen maar gebouwd. Dat betekent veel overlast, maar ook dat het hier straks veel voller is en het ‘in het centrum maar toch rustig’-gevoel straks misschien verleden tijd is?

Kortom; de huizenmarkt houdt me bezig. Ik vind het spannend om nu een koophuis te hebben en ben als de dood dat ik over tig jaar mijn hypotheek bij elkaar heb gespaard en het dan niks meer waard blijkt te zijn. Denk jij ook zoveel na over de waarde van je woning?

Dit artikel is een samenwerking.