Disney 2.0: het ultieme Disney-gevoel voor volwassenen met Into the Woods

Ik ben een musicalfan. Ik wás een die-hard musicalfan. Nu noem ik mezelf gewoon musicalfan. Ik houd van musicals. Als je een musical verpest (in de vorm van een slechte musicalfilm) ga je op de zwarte lijst ;). Okay, you get the idea. Ik vond het dan ook best spannend om naar de blogger-viewing van Into the Woods te gaan. Niet omdat ik samen met een aantal andere bloggers op visite ging bij het hoofdkantoor van Disney … Nee, omdat ik ontzettend nieuwsgierig was wat ze van de musicalfilm Into the Woods hebben gemaakt. Les Miserables heb ik 13 keer in het theater gezien (don’t ask) maar de film? Bah. Voor eeuwig verpest. Op de zwarte lijst met Universal. Als je de (ellenlange) titel goed hebt gelezen, dan begrijp je dat het Disney beter vergaan is! Ik was sceptisch: was er weer een blik steracteurs opengetrokken om het gebrek aan zang- en geluidmixtalent of een halve verhaallijn te verdoezelen? Nope! Tijdens Into the Woods hoorde ik regelmatig oooohhhh en aahhhhh ❤ in m’n hoofd. Stephen Sondheim – de componist – is briljant, dus dat heeft de film alvast mee. Deze nieuwe Disney-kraker is leuk voor je ogen: wat een eye candy … niet alleen de acteurs, maar ook de beelden op zich (kijk alleen al even naar deze moviestills die ik van Disney heb gekregen). Leuk voor je oren: wie had gedacht dat Anna Kendrick nog veel meer mooi kon zingen naast de Cup Song? Maar bovenal leuk voor je hart: kippenvel! Into the Woods is echt het ultieme Disney-gevoel voor als je ouder bent dan 10 jaar en Bambi en The Lion King een beetje ontgroeid bent. Feelgood op z’n best. Met een twist, dat wel. Daarvoor zul je toch echt naar de bios moeten gaan. Ik ben heel benieuwd wat jij zult voelen. Want hoewel je natuurlijk niet moet vergeten te kijken en luisteren, beleef je deze film met je gevoel. Het is Disney he jongens, dus verwacht geen bijzonder verdiepend verhaal … maar wel een film waarbij je huppelend de bioscoop verlaat.

Ik zou nog zo veel meer verrassende en leuke dingen willen vertellen, maar dan ga ik dingen verklappen. Je zult ‘m toch echt zelf moeten gaan kijken (vanaf 29 januari).

Het verhaal

Into the woods is een heerlijke sprookjesmix! Een feest der herkenning.

Een bakker en zijn vrouw zijn vervloekt door een heks. Hierdoor kunnen ze geen kinderen krijgen. Om de vloek te verbreken moeten ze een aantal opdrachten uitvoeren in het bos, waar ze van het ene sprookje in het andere belanden.

De acteurs

Okeeeee, laat me nog een klein stukje kletsen over de acteurs dan? Meryl Streep is niet minder dan briljant (tegelijkertijd aandoenlijk én scary als heks), Emily Blunt is gewoon een heel erg mooie bakkersvrouw, James Corden – de bakker – had ik nog nooit van gehoord (en ga ik waarschijnlijk ook weer vergeten), van Johnny Depp zou ik het niet erg vinden als hij een poliep op z’n stembanden kreeg en nooit meer zou kunnen zingen (voor de Johnny fans: max. 10 minuten te zien in de film), van Anna Kendrick haar stem ben ik fan en Chris Pine was – wat mij betreft – totaal misplaatst als prins. Een Trekkie op een paard. Eh nee. Grappig, dat dan weer wel. Een eervolle vermelding voor Lilla Crawford (roodkapje, die ook zomaar voor Annie – de rode krullenbol- door zou kunnen gaan) die ik over 15 jaar graag een Tony-award zie winnen!

Om alvast in de stemming te komen en de liedjes mee te kunnen zingen: de Into the Woods CD is al te koop! Kun jij niet wachten om je een paar uurtjes mee te laten sleuren in de wondere Disneywereld? 29 januari in de bioscoop.

Volg Budgetproof.nl ook op Facebook voor dagelijkse budgettips: